تازه قلع اندود شده باشد.
خوب و ضخيم، قلع اندود شده باشد.
تميز و پاکيزه باشد.
به محض نازک شدن يا خراش برداشتن پوشش، مجددا قلع اندود شوند:
«تأكيد بليغ نموده ‏اند در تجديد قلعى نمودنِ آن هرگاه اثر زوال آن ظاهر گردد.» [4]

هـ - طبق آن چه در کتب طب قديم آمده است، استفاده از ظروف مسين فاقد پوشش قلع يا داراي اشکال در اين پوشش، باعث فساد غذا و بروز امراضي چون جذام مي گردد. اين اتفاق در صورت طبخ غذاي چرب يا ترش يا داراي رطوبت فراوان، پختن گوشت يا ماهي در آن، يا طولاني شدن مدت طبخ يا زياد ماندن غذا در اين ظروف پس از پايان طبخ، تشديد مي شود:

«به خلاف ديگ مسى كه طبخ‏ طعام در آن خوب نيست؛ خصوص كه تا زمان طويلى در آن طبخ يافته و يا طعام بسيار چرب و مائيت وافر داشته و يا با حموضت باشد و هم چنين ماندن در آن.» [5]

«نبايد خوراك هاى شور و تلخ و چرب و ترش و شيرين و از قبيل روغن و گوشت را در آوند مسين بسيار نگهدارند كه مس حتما زنگار دارد و زنگار سم قاتل است.»

سرويس قابلمه

و- نکته جالب تر اين که در برخي منابع طب سنتي تاکيد شده است که قلع اندود کردن ظروف مسي هم نمي تواند مانع تامّي براي بروز مسموميت ناشي از مس باشد:

« و بدانند كه اندودن وى به قلعى اگر چه مانع تمام نمى‏شود مر ظهور اثر نحاس را اما نسبت به آن كه بى‏قلعى بود به مراتب قليل المضرت است، لهذا تأكيد كرده‏اند در تجديد قلعى كردن.»[7]

بنابراين، همچنان که در منبع فوق اشاره شده است، تجديد قلع ظروف مسين در فواصل کوتاه ضرورت دارد.