اينها در واقع نوعي از سراميک هستند که مورد استفاده جهت تهيه، سرو و صرف غذا واقع مي شوند و همچون سراميک در طي دو مرحله پخته و آماده عرضه مي شوند. در اولين مرحله خاک چيني بصورت گل در آورده شده و درون قالب ها شکل داده مي شود (مثل به شکل ديس يا بشقاب) و در کوره حرارت مي بيند. سپس با لعاب خاصي پوشانده شده و دوباره در کوره قرار مي گيرد. در هر دو مرحله عمليات پخت با دماي بيش از 1000 درجه سانتيگراد انجام مي شود.
اين ظروف را بر اساس فرآيند توليدشان (از جمله فرآيند حرارتي، دماي پخت، درصد جذب آب و شفافيت يا نورگذري) تقسيم بندي مي نمايند.
استاندارد مربوط به ظروف چيني از سال 1353 در كشور تهيه شده و سپس در سال هاي بعدي تجديدنظرهايي در آن بعمل آمده و بمرور تكميل شد.

مشخصات ظروف چيني:
لازم است اين ظروف طبق استاندارد خصوصيات زير را داشته باشند:
- تركيب آنها شيشه‌اي و سفيدرنگ باشد.
- با رنگ‌هاي مصنوعي تزئين شده باشند كه در نتيجه نسبت به آب غيرقابل نفوذ باشند..
- چنانچه ضربه‌اي آرام به ظرف چيني وارد شود، صداي زنگ دار و طولاني مدتي از آن شنيده مي‌شود.
- جذب آب در انواع چيني‌ها ناچيز بوده و از 2/0 تا حداكثر 1 درصد متفاوت است.
- آن دسته از اين ظروف كه به طور اجباري لعاب‌دار مي‌باشند، عبارتند از: چيني زجاجي، پرسلان نرم و پرسلان سخت و چيني استخواني.